Διοικητική Ιστορία του χωριού

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
(Από τα αρχεία της Νομαρχίας-του Υπ. Εσωτερικών και από το site ‘’www.servitoros.gr’’)

Το χωριό μας ήταν οικισμός  που από το 1836 υπαγόταν στο Δήμο Αιγαίων με έδρα τη Λίμνη.
Το 1840 ΦΕΚ 5/8-3-1841 στο Δήμο Κηρονηλέων με έδρα το Μαντούδι.
Το 1845 με το Νόμο ΚΕ στο Δήμο Κηρονηλέων με έδρα τη Σκυλόγιαννη (Χειμερινή) και την Αγία Άννα (θερινή).
Στις 6-5-1861 με το ΦΕΚ 18/26-5-1861 στο Δήμο Κιρρονηλέων με έδρα τη Σκυλόγιαννη (φθινοπωρινή και χειμερινή έδρα) και την Αγία Άννα εαρινή έδρα.
Στις 17-2-1873 ΦΕΚ 11/17-4-1873  ο Δήμος Κηρονηλέων μετονομάσθηκε σε Δήμο Κηρινθίων και η χειμερινή έδρα μεταφέρθηκε στο Μαντούδι.
Στις 27-3-1873 με το ΦΕΚ 12/20-4-1873 ο Δήμος Κηρινθίων έγινε Δήμος Κηρέων  και Δήμος Νηλέων με έδρα την Αγία Άννα.
Στις 16-6-1882  ΦΕΚ 89/29-8-1882 οι παραπάνω  Δήμοι έγιναν Δήμος Κηρέως και Δήμος Νηλέως.
Στις 16-8-1912 όταν καταργήθηκε ο Δήμος Νηλέως  το χωριό μας έγινε Κοινότητα Παπάδων.
Στις 16-5-1928 στην Κοινότητα Παπάδων υπήχθη ο οικισμός Ξηροποτάμου με 40 κατοίκους, ο οικισμός αυτός καταργήθηκε στις 16-10-1940.
Στις 4-12-1997 η Κοινότητα Παπάδων καταργήθηκε και υπάχθηκε στο Δήμο Νηλέως με έδρα την Αγία Άννα και μετονομάσθηκε σε Δημοτ. Διαμέρισμα Παππάδων.

Στις 1-1-2011 έγινε ο Καποδιστριακός Δήμος Λίμνης –Μαντουδίου-Αγίας Αννας όπου υπάχθηκε και η Τοπική Κοινότητα Παπάδων.

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η απελευθέρωση για την Εύβοια και για το χωριό μας από τον τουρκικό ζυγό έρχεται το 1833 (Μάρτιος 1833) με πρώτο Νομάρχη τον Γεώργιο Αινιάν.

Η επανάσταση του 1821 για την Εύβοια  ξεκίνησε από τη Λίμνη με πρώτο επαναστάτη αρχηγό τον Βερούση Μουτσανά με πολλά παλικάρια από όλα τα γύρω χωριά της Β. Εύβοιας.
Το Βερούση διαδέχθηκε ο Αγγελής Γουβιός  καπετάνιος με  σημαντικότερη νικηφόρα μάχη κατά του Ομέρ Βρυώνη στα Βρυσάκια.

Στα νεώτερα χρόνια  συγχωριανοί μας έλαβαν μέρος , με την 13^η Μεραρχία Χαλκίδας στη Μικρασιατική εκστρατεία , η οποία έφθασε στη Σμύρνη στις 13 Ιουνίου 1919.
Μερικοί απ΄αυτούς  – Γιάννης Δ. Αντωνίου (Κουρός), Χρήστος Αποστόλου (Γαγιάννης),Θύμιος Ζουλέτας,Νίκος Μπέσιας, Νίκος Αφένδρας, μετά την τραγική κατάληξη της εκστρατείας  γύρισαν στο Χωριό και μερικοί άφησαν τα κόκαλά τους στην Τουρκία  – Αναγνώστου Α. Κων/νος- Αναγνώστου Α. Χρήστος-  Αφένδρας Ν. Ιωάννης- Αφένδρας Ν. Κων/νος- Γεωργίου  Κων. Γεώργιος- Ραβανός Ν.  Ευστάθιος-  Σεφέρης  Ι. Χρήστος και Τσαντές Ι. Δημήτριος .

Τον Απρίλιο του 1941 ύστερα από τον Αλβανικό πόλεμο ο Γερμανικός στρατός μπήκε στην Εύβοια  και το Σεπτέμβριο τη Διοίκηση της Εύβοιας ανέλαβαν οι Ιταλοί.
Στο χωριό οι Ιταλοί είχαν επιτάξει το σπίτι του Νίκου Ραβανού  και του Θανάση και Γιώργου Γεωργίου (της Κυριακάνας).
Το Σεπτέμβριο του 1943 τη Διοίκηση της Εύβοιας ανέλαβαν και πάλι οι Γερμανοί μέχρι το τέλος του πολέμου και την αποχώρησή τους.

Στην περιοχή μας από την αρχή της Γερμανικής κατοχής εμφανίσθηκε το κίνημα της αντίστασης με την ίδρυση του ΕΑΜ το 1941 . Ένας από τους πρωτεργάτες της οργάνωσης ήταν στο χωριό μας ο Γιάννης  Κ. Βρέττος.
Το 1943 η κατοχική Κυβέρνηση του Ράλλη με τη συγκατάθεση των Γερμανών ίδρυσε τα τάγματα ασφαλείας για να αντιμετωπίσουν την αντίσταση.
Καθήκοντα Νομάρχη στην Εύβοια ανέλαβε ο Στρατηγός Δημήτριος Λιάκος από τις Αγδίνες, ο οποίος πολέμησε κατά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Αυτός ανασυγκρότησε τα ΤΕΑ και εγκατέστησε ομάδες ΤΕΑ σε πολλά χωριά.
Με τη βοήθεια των Γερμανών διοργάνωσε πολλές επιθέσεις κατά του ΕΛΑΣ της Εύβοιας.
Ο Λιάκος σκοτώθηκε τον Απρίλιο του 1944 σε συμπλοκή με Εαμίτες αντάρτες στην Ιστιαία. Στη συνέχεια τη Διοίκηση των επιχειρήσεων κατά του ΕΛΑΣ ανέλαβε ο Χαρ. Παπαθανασόπουλος, που με τη βοήθεια των Γερμανών και των ταγμάτων ασφαλείας έκανε πολλές επιθέσεις.
Η Εύβοια απαλλάχθηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας όταν οι Γερμανοί  στις 15 Οκτωβρίου 1944 έφυγαν από την Εύβοια και στις 23 Ο0κτωβρίου 1944 το Σύνταγμα του ΕΛΑΣ  μπήκε στη Χαλκίδα.

Ακολούθησαν χρόνια  εμφυλίου και μεγάλης φτώχειας  μέχρι το 1949, όταν τέλειωσε ο εμφύλιος, που πολλοί χωριανοί μας έχυσαν το αίμα τους σ’ αυτή την παράλογη, άδικη και αδελφοκτόνο συμπλοκή στην οποία  μας οδήγησαν ντόπιοι και ξένοι υποκινητές.

Έρχεται η δεκαετία του ’50 και πάλι το Χωριό μας, όπως όλη η περιοχή ζει στη φτώχεια και στην εγκατάλειψη. Πολλοί χωριανοί έφυγαν για τα μεγάλα αστικά κέντρα και τα ξένα σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Τα επόμενα χρόνια μετά τη δεκαετία του ’60 άρχισε το Χωριό μας να δείχνει σημεία προόδου, ανοικοδόμησης, αύξηση πληθυσμού. Το Δημοτικό Σχολείο μετά από λίγα χρόνια αριθμεί πάνω από 100 παιδιά και λίγο αργότερα γίνεται 3θέσιο με λειτουργία Νηπιαγωγείου. Η ανοικοδόμηση συνεχίσθηκε μέχρι που οι Εταιρείες λευκολίθου της περιοχής έκλεισαν και έτσι άρχισε η απομάκρυνση πολλών νέων από το χωριό αλλά η αγάπη τους γι αυτό δεν λείπει.
Το 2000 το Νηπιαγωγείο και μετά το Δημοτικό Σχολείο έκλεισαν.

Τις τελευταίες δεκαετίες το χωριό μας έχει να παρουσιάσει Επιστήμονες σε κάθε χώρο, ικανούς επαγγελματίες, επιχειρηματίες, εμπόρους με δράση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Οι  ΠΑΠΑΔΕΣ σήμερα είναι ένα ζωντανό χωριό και είναι ευτύχημα και ευλογία για τον τόπο μας το ενδιαφέρον των νέων παιδιών για τα κοινά, για τον αθλητισμό και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις.

 Πληθυσμιακή εξέλιξη του Χωριού από το 1879

Αντιγραφή από την ανάρτηση που έγινε από τον Κώστα Γεωργίου στις 17.10.2012

  Νοέμβριος 19, 2018     Ιστορικά, Το χωριό μας     0 Comment(s)