΄΄Το χωρίον Παπάδες΄΄

Από τη Μελέτη- Εργασία  του Δάσκαλου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝ. ΔΗΜΟΥ-ΑΦΕΝΔΡΑ , που δημοσιεύτηκε (1965) από την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών με τον τίτλο  «ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟΝ ΕΥΒΟΙΑΝ»

Το χωρίον Παπάδες ήτο από τα πλουσιώτερα χωρία της περιφερείας μας επί τουρκοκρατίας . Είχεν απέραντα δάση δρυών , καστανεών , πεύκης , αριών και παντός είδους δασικής χλωρίδας. Είχεν πλουσίαν κτηνοτροφίαν και μελισσοκομίαν. Ίσως να μην είχε υποστή και πειρατικήν επιδρομήν , διότι εις την περιφέρειάν του δεν υπάρχουν ερείπια συνοικισμού. (Κατά την άποψη του γράφοντος  τούτο δεν είναι αληθές , γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλά ερείπια συνοικισμών:  κατωχώρι-παλιόσπιτα κ.α.).
Το χωρίον το κατείχε ο ίδιος που κατείχε και το χωρίο Πύλη και ελέγετο Μπαρμπούτης. Αυτός όμως απέθανε χωρίς να αφήση κληρονόμους και κατά το Οθωμανικόν δίκαιον το χωρίον περιήλθεν εις τον Σουλτάνον και μετά την απελευθέρωσιν εις το Ελληνικόν Δημόσιον.

Μετά την απελευθέρωσιν η επί των Οθωμανικών κτημάτων επιτροπή της επαρχίας Χαλκίδος και ο γενικός Έφορος Χαλκίδος ανέθεσαν εις τον τότε Δήμαρχον Κηρονηλέων Μιχ. Μαρίνην να εξετάση τα περί των χωρίων Παπάδες και Πύλη. Ο Μιχαήλ Μαρίνης εκάλεσεν εκ του χωρίου τούτου τρείς γέροντας : 1) τον Δημήτριον Μαστρονικολού ετών τότε 55, 2) τον Νικόλαον Ιωάννου ετών τότε 65 και 3) τον Νικόλαον Ζερβογιάννην ετών τότε 55, οι οποίοι εξετασθέντες κατέθεσαν τα εξής:
<< Προ της επαναστάσεως το χωρίον μας τούτο έδιδε κισίμι διακόσια κιλά σίτου και εντός αυτής, αφού επροσκυνήσαμεν κατά το 1824 έτος επληρώσαμε το ίδιο κισίμι πρώτον εις τον Χατζή Ισμαήλ μπέη έναν χρόνον , έπειτα εις τον Ομέρ πασά έως εις την εποχήν καθ¨ην έφυγαν οι Τούρκοι από την Εύβοιαν>>.
Ερώτ. Ποίοι εξουσίαζον το χωρίον προ της επαναστάσεως ?
Απόκρ. Προ της επαναστάσεως ηκούσαμεν από τους πατέρες μας ότι το χωρίον μας το εξουσίαζεν κάποιος Ιμπραήμ Κεχαγιάς . Έπειτα επέρασεν εις χείρας του Οσμάν αγά , δεν γνωρίζομεν τι συγγένειαν είχον με τον Οσμάν αγά και ύστερον επέρασε εις τον Μπαρμπούτη, ο οποίος ήτο τρελλός και καθώς απέθανεν αυτός ήλθεν από την Χαλκίδα κάποιος Χοτζακιάνης , απεσταλμένος του Σουλτάνου, όστις έλαβε το χωρίον εις την εξουσίαν του καθώς και όσα άλλα χωρία ώριζεν ο Μπαρμπούτης, όστις επειδή δεν είχε κληρονόμους , τα άφησεν εις τον Σουλτάνον με επίτροπον τον Αχμέτ Κεχαγιά, όστις εισέπρατε τα έσοδα , και μέχρι της αφήξεως του Ελληνικού στρατού εις την νήσον τα εισέπραττεν ο Ομέρ πασάς.

Κατά την παραλαβήν του χωρίου υπό του Γενικού Εφόρου Ευβοίας κατεγράφησαν καλλιεργήσιμα δύο χιλιάδες στρέμματα και εντός του χωρίου έξ συκιές, ένδεκα μουριές και έξ τζανεριές.
Κατά μίαν παράδοσιν εις το χωρίον αυτό υπήρχε κάποτε μοναστήριον με πολλούς παπάδες, εξ ών έλαβε και το όνομα.
Η περιφέρεια του χωρίου εκτείνεται  μέχρι της παραλίας του Ξηροποτάμου προς το Αιγαίον , όπου υπήρχαν μεταλλεία λευκολίθου αρίστης ποιότητος, τα οποία αργούν τώρα.

Μετά την απελευθέρωσιν προύχοντας του χωρίου φαίνεται ο Νικόλαος Ι. Μαλαντάρας , ο οποίος όταν συνεστήθη ο Δήμος  Κηρονηλέων διωρίσθη το 1837 πρώτος δημαρχιακός πάρεδρος και κατόπιν ένορκος .
Μετά την κατάργησιν του Δήμου Νηλέως το χωρίον απετέλεσεν ιδίαν κοινότητα  , αλλά και αυτή μόλις συντηρείται , γιατί δεν είχε πόρους .
Έχει δημοτικόν σχολείον , ιδρυθέν το 1904 . Προ αυτού είχε γραμματείον. Μέσω του χωρίου αυτού διέρχεται η δημοσία οδός Χαλκίδος-Προκοπίου – Μαντουδίου – Αγίας Άννας – Ιστιαίας – Αιδηψού.

(Για την αντιγραφή Κ.Δ.Γεωργίου)

Σημείωση:  Οι πρώτοι δάσκαλοι του Σχολείου (που μάλλον η λειτουργία του αρχίζει το 1900)  ήταν ο Δ. Θεοδωράκης και ο Παπάς Κεχαγιόγλου . -Κ.Δ.Γ.-

  Σεπτέμβριος 26, 2012     Ιστορικά     0 Comment(s)